İsrail Ulus Devlet Yasası

İsrail Parlamentosu (Knesset) 19 Temmuz 2018’de 62 lehte, 55 aleyhte ve 2 çekimser oyla Ulus Devlet Yasası’nı kabul etti. Yasa, anayasa metnine de dahil edilerek, değiştirilmesi Knesset üyelerinin çoğunluğuyla karar vermesiyle çıkarılacak yeni bir yasaya bağlı hale getirildi.

Yasa, “İsrail Devleti”nin Yahudi halkının ulus devleti olduğunu ve buna bağlı olarak bu halkın İsrail’de doğal, kültürel, dini ve tarihi hakkı olan self-determinasyon hakkını kullanmasını öngörmektedir. Aynı şekilde İsrail Devleti’nde self-determinasyon hakkı yalnızca Yahudi halkına ait kabul edilmektedir. Yine yasaya göre devletin resmi dili İbranice olup, Arapça’nın statüsü düşürülmüş ve en azından “özel bir konuma” indirgenmiştir. İsrail Devleti tüm dünya Yahudilerinin İsrail’e gelmesine ve burada vatandaşlık almasına açık olacaktır. Yahudi yerleşimciliği milli bir değer addedilecek ve devlet Yahudiler’in Filistin topraklarında yerleşimini desteklemek için çalışacaktır.¹

Bu yasanın siyasi amaçları şunlardır:

1.Filistinlilere karşı ırk ayrımcılığı sisteminin pekiştirilmesi. Nitekim bu yasa, Arap azınlığa karşı benimsenen ırk ayrımcılığını derinleştirip güçlendirirken, ırkçı yasaların bir devamı niteliğinde olmaktadır.

2.Siyasi çözümün baltalanması ve iki devletli çözümün önünün kapatılması. Yasa, İsrail Devleti’nin sınırlarını belirtmediğinden, iki devletli çözümü içeren tüm siyasi çözümlerin önünde engel oluşturmaktadır.

3.Transfere hazırlık yapılması. Bu yasanın amaçlarından biri de, 1948 topraklarında yaşayan Filistinlilerin, hatta tüm Filistinlilerin İsrail topraklarından çıkarılmasıdır.

4.Filistinli mültecilerin geri dönüş hakkının ortadan kaldırılması. Vatandaşlık hakkını yalnızca Yahudilere özgü bir hak olarak tanıyan yasa, Filistinli mültecilerin geri dönüş hakkını tamamıyla reddetmektedir.

5.Çatışmanın siyasi bir çatışma olmaktan çıkarılıp, dini bir çatışma haline getirilmesi. Bu durum da bölgedeki radikal güçlerin, dini veya mezhebi temellere dayanarak yapılanmaları için bahane teşkil edecektir.²

Sonuç olarak yasa, İsrail Devleti’nin çirkin yüzünü ortaya çıkarmıştır. Pratikte uygulandığında Filistinlilere karşı yapılan ırkçılığı çok da değiştirmeyecektir. Ancak uygulanagelen eziyet ve ırkçılık, artık yasal bir hüviyet kazanmıştır ve buna karşı çıkanların önü kesilmiş olmaktadır. Belki de bu sayede İsrail, uluslararası toplum nezdinde bir nevi dokunulmazlık kazanacaktır.³